عشق

عشق

افسوس رفتی و آنهم در ابتدای همیشه قسمت نبود تا بفهمی ای آشنای همیشه
در باور سبز این دل آری همیشه تو بودی یک بیستون عشق و رویا درماورای همیشه
ای کاش تقدیرمارااینگونه عاشق نمی کرد مانند مجنون مجنون در کوچه های همیشه
در زیر بار غریبی باز هم شکسته غرورم نفرین براین دردنامرداین بی صدای همیشه
بگذار این بار آخر در کلبه سرد غربت تنها بگریم به حالت ای بی وفای همیشه

افسوس - آنگاه که وجودت با تمتم هستی اش فریاد می زند : هشدار
و آن گاه که وجدانت چشمهای خویش را تا سرحد ممکن باز نگه می دارد تا شاید از فراسوی دیدگانش نگاه کنی و آنگاه که عقلت چراغ چشمک زن خویش را به کار می اندازد و پرده غفلت را همچنان بسته نگه داشته و تنها توجه ات را معطوف قلبت کرده ای و جز به نوای او گوش نمی دهی . غافل از اینکه ای قلب ..........